«من خود آن سیزدهم» حاصل تلاش های شبانه روزی هنرمندی است که اندیشه ی ویِژگزینشه نسبت به سبک‌های موسیقی دارد. آلبومی ویِژگزینشه جهت مخاطبین خاص! چیزی که این روزها کمتر دیده می‌شود.
محسن چاوشی هنرمند پیش‌رویی است. او همیشه چند قدم جلوتر ازبقیه خوانندگان هنرمندان خود ایستاده است. او زمان بسياري را صرف تولید آثارش می‌کند بعضی تا چند تنظیم برای یک قطعه موسیقی آماده می‌کند. خروجی نهایی آثار چاوشی همیشه حرف تازه‌ای جهت ارائه دارد این خود حس فرق و تمایز را برای شنونده تداعی می‌کند. “من آن سیزدهم” را می‌توان نگاه مفرق محسن چاوشی به اشعار کلاسیک ایران دانست. در قدیم از اشعار کلاسیک در آثار موزیک سنتی و یا راک استفاده شده بود و حداقل جهت سبک موزیک راک تجربه زیاد خوب ی نبود. چاوشی ولی با دیدی مفرق گزینش شعرهای منسجم سعی در آشتی دادن آهنگ مدرن با اشعار کلاسیک دارد. آثاری که نه فقط برای انتخاب اشعار آن‌ها فکر شده، بلکه از نظر موسیقایی، سبک بندی تنظیم نیز زمان بسياري برروی آن‌ها گذاشته شده است. از طرف دیگر چیدمان به احتمال زیاد ت به گونه‌ای انجام شده تا یک روایت کلی در ذهن مخاطب شکل بگیرد. از تمام این موارد که بگذریم، عدم دوباره تکرار تقلید از افراد دیگر ، و به روز بودن موزیک از ویژگی‌های بارز محسن چاوشی و آثارش است.
آلبوم من آن سیزدهم قرار بود با اشعاری از استاد شهریار تولید شود که بعدها درگیر زمان شده و اشعاری از بزرگان ادبیات کلاسیک ایران بر آن افزوده شد و مجموعه‌ای مدرن تولید شد. این اتفاق هرچند بارها در آثار پاپ پاپ/راک ایرانی انجام شده بود اما به موفق یت چندانی نرسیده بود. چاوشی ولی با انتخاب درست اشعار و شیوه منحصربفرد توانست پیوندی بین موسیقی خود و این اشعار ایجاد نماید و همچون پلی آن‌ها را به نیز متصل نماید . شیوایی کلام تلفظ دقیق و درست سبب شد تا اشعار این مجموعه مورد توجه چاوشی دوست ها قرار گیرد.
اولین موسیقی سبک Dubstep در آلبوم رسمی موسیقی در ایران در آلبوم “من خود آن سیزدهم” قطعه “غلط کردم” صورت گرفت. شاید از آن جهت حائز ارزش باشد که داب استپ در کنار ساز ایرانی همچون سنتور، چقدر قشنگ تلفیق شده است. اما سازهای سنتی تنها به این قطعه محدود نمی‌شود و در به احتمال زیاد ت دیگر از انواع آن بهره گرفته شده است. موزیک داب استپ با کلام محسن چاوشی در نوع خود ویِژگزینشه جلوه می‌کند و غلط کردم را به یکی از محبوب‌ترین اثار چاوشی تبدیل می‌کند. در کل موسیقی آلبوم «من خود آن سیزدهم» با آنچه تا کنون از چاوشی شنیده‌اید فرق دارد نگاه جدید ی از آثار چاوشی به شما عرضه می‌کند. تنظیم‌های مدرن به روز که برروی آن‌ها فکر شده است. تنوع سبکی در عین حفظ محیط کلی از دیگر عوامل خوب یت آلبوم است. درخشان‌ترین قطعه این مجموعه، هم نام با اسم آلبوم، «من خود آن سیزدهم» با فضای مفرق ساختاری نسبت به حتمـا ت قبلی (که بیشتر به سمت آهنگ پاپ/راک گرایش پیدا کرده است) شنونده را به شدت درگیر خواهد کرد. شعر مفهومی عاشقـانه شهریار نیز تاثیر این جریان را دوچندان کرده است. حضـور المان‌های موسیقی الکترونیک در انتهای آلبوم به اوج می‌رسد. قطعه بهرام گور اوج خلاقیت محسن چاوشی است. قطعه‌ای که بیش از اینکه بر قدرت کلامی استوار باشد بر موسیقی خود تکیه کرده است تمام حرفش را درون موسیقی خود گنجانده است. محیط این موزیک به قدری تاثیر گذار است که خود تداعی کننده فیلـم کوتاه در ذهن آدم است. ولی زمانی که چاوشی شروع به خواندن می‌کند، شنونده را به شدت تحت اثر قرار می‌دهد. زمان خواندن او آن‌قدر کوتاه است که مغز شنونده را تشنه‌ی ادامه‌ی آهنگ می‌کند.
چاوشی همیشه چند پله ازبقیه هنرمندان بالاتر بوده این موضوع را مدیون اندیشه خاصش است. «من آن سیزدهم» را می‌توان یکی از خوب ترین آلبوم‌های موسیقی پاپ در ایران با گرایش‌های آلترناتیو تلفیقی دانست. آنچه مسلم است ریسک بزرگی است چاوشی جهت تولید این آلبوم انجام داده جواب مثبت را از مخاطبین خود گرفته است.
